پس از پایان صلح موقت رژیم صهیونیستی بر قدس، کرانه باختری، نوار غزه، صحرای سینا و بلندی های جولان تسلط پیدا کرد و اینگونه اسرائیل حتی به سهم خود که سازمان ملل به آنها بخشیده بود، قانع نشد.
روز نکبت اعلامیه بالفور اسرائیل در ۱۴ می ۱۹۴۸ نسل متجاوز بنی اسرائیل که طی سال‌ها با نیرنگ وارد سرزمین فلسطین شده بودند، ضمن جدا سازی۵ /۵۶ %از اراضی فلسطین رسما اعلام استقلال کرد.
دو کشور آمریکا و شوروی تنها پس از گذشت چند ساعت از این ادعا، کشور اسرائیل را به رسمیت شناختند. این تقسیم متجاوزانه در حالی با اجازه سازمان ملل متحد صورت گرفت که تا سال ۱۹۴۸ با تمام تلاشی که یهودیان صورت دادند از لحاظ جمعیتی چیزی حدود ۷۰۰ تا ۷۵۰ هزار نفر بودند و فلسطینی ها حدود یک میلیون و دویست تا یک میلیون و سیصد هزار نفر جمعیت داشتند.
از لحاظ جغرافیایی کل اراضی فلسطین که تحت تسلط یهودیان بود تنها ۵% از جغرافیای فلسطین را تشکیل می داد.
پس از تولد شوم اسرائیل در ۱۴ می کشورهای عربی از خواب برخواستند و خواستند که به مقابله برخیزند. جنگ اعراب و اسرائیل آغاز شد، ولی فورا آمریکا و اروپا وارد عمل شدند و شورای امنیت رسماً اعلام آتش بس کرد. طی دو هفته آتش بس موقت کانون‌های صهیونیستی به دلیل نفوذی که در وزارت دفاع آمریکا داشتند، خلبان های خبره و ماهر یهودی را شناسایی کردند و آنها را مأمور کردند که وارد جنگ شوند. از بعضی کشورهای اروپای شرقی و غربی سیل مهمات و حتی نفرات را به نفع اسرائیل وارد میدان کردند. پس از پایان صلح موقت رژیم صهیونیستی بر قدس، کرانه باختری، نوار غزه، صحرای سینا و بلندی های جولان تسلط پیدا کرد.
هرتزل موسس رژیم نکبت
و اینگونه اسرائیل حتی به سهم خود که سازمان ملل به آنها بخشیده بود، قانع نشد.
و این چنین است که گارسیا مارکز می گوید: «من آریل شارون را برای جایزه نوبل قتل و کشتار نامزد می‌کنم. اجازه بدهید، بگویم: من از ارتباط نامم با جایزه نوبل شرم دارم.
من شگفتی نامحدود خود را نسبت به قهرمانی های ملت فلسطین اعلام می دارم. ملتی که به رغم انکار ابرقدرت و روشنفکران بزدل یا رسانه های گروهی یا حتی برخی از عرب ها، نسبت به وجود این ملت همچنان دربرابر نابودی پایداری می‌کنند.»
تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت:
